Nagroda Honorowa – Lidia Grychtołówna
za całokształt działalności artystycznej
----------
Pianistka i pedagog, nestorka polskiej pianistyki. Laureatka międzynarodowych konkursów pianistycznych. Koncertowała we wszystkich krajach europejskich, obu Amerykach, Azji i Australii. Wielokrotna jurorka Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, zasiadała także w Radzie Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. Wieloletnia profesor klasy fortepianu na Uniwersytecie im. Johannesa Gutenberga w Moguncji.
Rozpoczęła naukę muzyki w wieku trzech lat. Systematyczne kształcenie pianistyczne rozpoczęła pod kierunkiem Wandy Chmielowskiej, od 1935 roku kontynuując je w Śląskim Konserwatorium Muzycznym w Katowicach. Podczas II wojny światowej pozostawała pod opieką pedagogiczną Karola Szafranka. Studia pianistyczne odbyła w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach u Wandy Chmielowskiej (1945–1951), otrzymując dyplom z najwyższym odznaczeniem; naukę kontynuowała na aspiranturze w Krakowie i Warszawie u Zbigniewa Drzewieckiego (1951–1955). W latach 1957–1958 uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Artura Benedettiego Michelangelego w Arezzo i Bolzano.
Zdobyła VII nagrodę na V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 1955 roku, a także nagrody na konkursach w Berlinie (1956), Rio de Janeiro (1959) i Bolzano (1968). Działalność koncertową rozpoczęła debiutem z Orkiestrą Filharmonii Śląskiej w Katowicach w 1953 roku; rok później zadebiutowała w Anglii. W kolejnych latach na scenie partnerowali jej wybitni dyrygenci: Constantin Silvestri, William Steinberg, Wolfgang Sawallisch, Roberto Benzi, Hiroyuki Iwaki, Stanisław Skrowaczewski, Stanisław Wisłocki, Henryk Czyż, Witold Rowicki, Antoni Wit, Wojciech Rajski i inni. Brała udział w międzynarodowych festiwalach w Dusznikach-Zdroju, Dubrowniku, Bergen, Atenach, Sorrento, Taorminie, Perth, La Chaise-Dieu, Adelaidzie, Warszawie i innych. Grała w tak prestiżowych miejscach, jak Pałac Narodów w Genewie, Pałac Sanssouci w Poczdamie, podziemia Pałacu Dioklecjana w Splicie, Galeria Drezdeńska, Zamek Sforzów w Mediolanie, Zamek Królewski na Wawelu w Krakowie i inne. Była pierwszą wykonawczynią IV Koncertu fortepianowego B-dur (na lewą rękę) op. 53 Siergieja Prokofiewa w Anglii (1967) i Belgii (1988). Dla firm fonograficznych Polskie Nagrania „Muza”, Deutsche Grammophon, Philips i CD Accord utrwaliła dzieła Beethovena, Chopina, Schumanna, Mozarta, Wisłockiego, Liszta, Rachmaninowa, Liadowa i Skriabina.
Zasiadała w jury Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1980, 1985, 1990, 1995, 2000 i 2005) oraz IV Amerykańskiego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Miami (1990). W latach 1986–2007 prowadziła klasę fortepianu na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji. Otrzymała wiele nagród i wyróżnień, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2005) czy Złoty Medal Miasta Mediolanu (1969). Dalej aktywnie koncertuje, występując również w przestrzeni internetowej.
powrót drukuj