nagroda honorowa — Joanna Wnuk-Nazarowa

Ur. 1949 w Gdyni, kompozytorka i dyrygentka, wieloletnia dyrektor naczelna i programowa Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, była minister kultury. Od 5 roku życia mieszka w Krakowie. Tu ukończyła Państwowe Liceum Muzyczne (dyplom z teorii fortepianu, uczęszczała również na lekcje skrzypiec i oboju), a następnie studiowała w krakowskiej Akademii Muzycznej w klasie dyrygentury i kompozycji (dyplom w 1974 u prof. Krzysztofa Pendereckiego). Studia uzupełniała na mistrzowskich kursach dyrygentury u prof. Hansa Swarowsky'ego (Austria, 1971-72). Praktykę operową odbyła w Operze Śląskiej w Bytomiu w roku 1973.

W latach 1973-74 była zatrudniona na stanowisku kierownika muzycznego w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie, a w sezonie 1977/78 w Teatrze Starym w Krakowie. Od 1974 roku jest wykładowcą w Akademii Muzycznej w Krakowie i członkiem Zakładu Analizy i Interpretacji Muzyki. Brała udział w licznych seminariach i sesjach naukowych. Zajmowała się publicystyką, pisała prace naukowe (m.in. kilka publikacji o twórczości teatralnej Zygmunta Koniecznego). Jako dyrygentka brała udział w ważnych festiwalach międzynarodowych („Warszawska Jesień”, Oregon Bach Festival).
W twórczości kompozytorskiej Joanny Wnuk-Nazarowej ważne miejsce zajmuje muzyka teatralna (m.in. Król umiera Eugène Ionesco, Mizantrop Moliera w Teatrze Starym, Ryszard III Wiliama Szekspira w Teatrze Wybrzeże) oraz do spektakli Teatru TV (m.in. Sen srebrny Salomei Juliusza Słowackiego). Dokonała również szeregu opracowań muzycznych spektakli telewizyjnych (m.in. w reżyserii Kazimierza Kutza Kolacja na cztery ręce, Antygona w Nowym Jorku, Emigranci, Wujaszek Wania).

W 1991 roku wygrała konkurs na stanowisko dyrektora naczelnego Państwowej Filharmonii w Krakowie. Ma szczególne zasługi dla odbudowy gmachu filharmonii po pożarze (11 grudnia 1991). W niespełna pół roku doprowadziła do oddania sali koncertowej, a całego budynku – w rok po pożarze. Remont filharmonii był przykładem nadzwyczaj sprawnej organizacji i gospodarności. Przy opracowywaniu programów koncertowych Filharmonii Krakowskiej dbała szczególnie o miejsce dla muzyki polskiej. Wielką wagę przywiązywała do programu edukacji muzycznej młodzieży. Była konsultantem Rady Programowej Festiwalu „Kraków 2000” oraz członkiem stowarzyszenia Villa Decius.

Z rekomendacji Unii Wolności została ministrem kultury i sztuki. Funkcję tę pełniła od 30 października 1997 do 25 marca 1999 roku. Sprawowała pieczę nad rozwojem kultury mniejszości narodowych, brała czynny udział w ważnych forach międzynarodowych: światowym posiedzeniu UNESCO dotyczącym spraw kultury w Sztokholmie (Wielokulturowość społeczeństw), światowym zjeździe ministrów kultury w Kanadzie (Nasza twórcza różnorodność) oraz spotkaniu ministrów kultury państw Unii Europejskiej. W grudniu 1998 roku przewodniczyła polskiej delegacji na międzynarodowej konferencji w Waszyngtonie, poświęconej zwrotowi majątku ofiarom Holocaustu.
Dnia 15 września 2000 roku – w drodze konkursu – została dyrektor naczelną i programową Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Była inicjatorką i pomysłodawczynią wszystkich projektów orkiestry: „Maratonu twórczości Góreckiego”, „Pociągu do muzyki Kilara”, „Muzycznych Podróży Morskich”, Dnia Kilara, Nocy Kilara, Festiwalu „Górecki-Penderecki w 75. rocznicę urodzin”, a także biennale Festiwalu Prawykonań – Polska Muzyka Najnowsza. Została także dyrektorem Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Karola Szymanowskiego, który po raz pierwszy odbył się w Katowicach w dniach 10-23 września 2018 roku. Do jej największych sukcesów jako dyrektor NOSPR należy również doprowadzenie do wybudowania nowej siedziby orkiestry. Uroczyste otwarcie gmachu NOSPR miało miejsce w Międzynarodowym Dniu Muzyki, 1 października 2014 roku, a towarzyszył mu Festiwal Otwarcia m.in. z udziałem takich gwiazd, jak Krystian Zimerman, Piotr Anderszewski, Urszula Dudziak i Piotr Beczała. W Katowicach gościły także wspaniałe zespoły: Wiener Philharmoniker, London Symphony Orchestra, Chór Radia Bawarskiego i NDR Bigband z Hamburga. Otwarcie nowej siedziby Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia uhonorowanie zostało nagrodą Koryfeusz Muzyki Polskiej 2015 w kategorii Wydarzenie Roku. Joanna Wnuk-Nazarowa funkcję dyrektor naczelnej i programowej NOSPR przestała pełnić z końcem sierpnia 2018 roku, odchodząc na emeryturę.

W czerwcu 2018 roku minęło 45 lat od jej debiutu kompozytorskiego (Filharmonia Narodowa w Warszawie) i dyrygenckiego (Filharmonia Krakowska). W 2019 roku będzie obchodzić 50-lecie pracy pedagogicznej.

Joanna Wnuk-Nazarowa została uhonorowana wieloma odznaczeniami i nagrodami, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, srebrnym i złotym medalem „Gloria Artis”, Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju, Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za działalność pedagogiczną oraz Nagrodą Honorową Związku Kompozytorów Polskich. Podczas finałowej gali I Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Karola Szymanowskiego 23 września 2018 roku wicepremier, minister kultury prof. Piotr Gliński odznaczył Joannę Wnuk-Nazarową Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przyznanym przez prezydenta Andrzeja Dudę za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju polskiej kultury.

powrót drukuj