nagroda honorowa —
Jan Krenz

Jeden z najwybitniejszych współczesnych polskich dyrygentów, kompozytor, laureat licznych nagród oraz odznaczeń państwowych, m.in. otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1952), Nagrodę Państwową II stopnia (1955), Nagrodę Muzyczną miasta Katowic (1957), dwukrotnie Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich (1968 i 1996), Nagrodę Państwową I stopnia (1972), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” (2005). Jego kreacje dyrygenckie podczas Festiwalu „Warszawska Jesień” zostały dwukrotnie wyróżnione statuetką „Orfeusza”, przyznawaną przez krytyków muzycznych. Ma na swym koncie również nagrody za nagrania płytowe. Polskie Radio, z okazji przypadającego w roku 1995 jubileuszu 70-lecia istnienia, wyróżniło wybitne zasługi Jana Krenza dla polskiej radiofonii publicznej, przyznając artyście Nagrodę Honorową – „Diamentową Batutę”. W 2011 roku świętuje 65. rocznicę dyrygenckiego debiutu oraz 85. urodziny (14 lipca).

Jako dyrygent zadebiutował dokładnie 6 stycznia 1946 roku w łódzkiej Filharmonii, prowadząc wykonanie m.in. własnej Toccaty na fortepian i orkiestrę smyczkową. Był wówczas jeszcze studentem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi, gdzie kształcił się w klasie dyrygentury Kazimierza Wiłkomirskiego i kompozycji Kazimierza Sikorskiego (studia ukończył z odznaczeniem w roku 1947). W latach 1947-49 był dyrygentem Filharmonii Poznańskiej, a w roku 1949 związał się z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, gdzie do 1951 współpracował z Grzegorzem Fitelbergiem. Po jego śmierci w 1953 został dyrygentem i dyrektorem zespołu. Pozostał na tym stanowisku przez kolejne 15 lat – do 1968 roku. W 1963 roku z katowicką orkiestrą odbył najdłuższe w dziejach polskich zespołów, 3,5-miesięczne tournée po ZSRR, Mongolii, Chinach, Hongkongu, Japonii, Nowej Zelandii i Australii (w sumie 55 koncertów). W latach 1968-73 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru Wielkiego w Warszawie. Równocześnie był dyrygentem orkiestry Danmarks Radio w Kopenhadze, współpracował z orkiestrą Yomiuri Nippon Symphony w Tokio oraz prowadził gościnnie takie zespoły, jak: Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Dresden, Filharmonia Leningradzka, Concertgebouw Orchestra w Amsterdamie. W latach 1979-82 piastował funkcję Generalmusikdirektor miasta Bonn prowadząc orkiestrę Beethovenhalle. W latach 1983-85 współpracował z Radiem Holenderskim w Hilversum. We wrześniu 2005 roku objął stanowisko dyrektora artystycznego i I dyrygenta Filharmonii Krakowskiej, które piastował do lipca 2008. Obecnie pełni funkcję honorowego dyrygenta NOSPR.

Jako kompozytor Jan Krenz debiutował w czasie okupacji I Kwartetem smyczkowym na prywatnym koncercie konspiracyjnym. Do działalności kompozytorskiej, którą przerwała kariera dyrygencka, powrócił jednak dopiero w roku 1982. Dziś jego dorobek obejmuje liczne utwory kameralne, wokalne i symfoniczne. Jan Krenz jest również autorem muzyki teatralnej i filmowej, m.in. do Kanału Andrzeja Wajdy oraz Eroiki i Zezowatego szczęścia Andrzeja Munka.

fot. Marek Suchecki

powrót drukuj