Maniucha Bikont - miniatura

Maniucha Bikont

za włączanie muzyki tradycyjnej w życie współczesnych miast i młodego pokolenia

----------

Urodzona w 1986 roku w Warszawie. Od dziecka śpiewa i gra na saksofonie sopranowym. Debiutowała w 1994 roku z zespołem Pociąg towarowy, wcielając się w matkę Grendela z eposu „Beowulf”. W tym samym roku otwierała koncert z okazji setnych urodzin Adolfa Saxa w żoliborskim kinie Tęcza. W latach 90. grywała na saksofonie z Wojciechem Czajkowskim i Leną Ledoff w legendarnym jazz klubie Akwarium. Śpiewała w dziecięcym chórze Alla Polacca, ukończyła szkołę muzyczną pierwszego stopnia w klasie fortepianu.

Śpiewu tradycyjnego uczyła się od 1999 roku u Moniki Mamińskiej, Tetiany Sopiłki i Swietłany Własowej podczas Letnich Szkół Muzyki Tradycyjnej. Polską muzykę instrumentalną i taniec zgłębia od 2006 roku, kiedy po raz pierwszy trafiła na Tabor Domu Tańca. Od 2008 roku uczy się śpiewu i gry na instrumentach w bezpośrednim przekazie od wiejskich mistrzów z Polski, Ukrainy, Białorusi i Rosji. Najważniejsi z nich to Jan Gaca z Przystałowic Małych, Stanisław Witkowski z Opatowa, Maria Kowalik z Sędka, Maria Gałka z Orłowin, śpiewaczki ze wsi Perebrody i Stari Koni. Uczestniczyła w licznych projektach Jagny Knittel na Polesiu, była współautorką projektu „Polesie Kolberga – Polesie dziś” w 2014. W latach 2010–2011 była stypendystką Funduszu Wyszehradzkiego w Katedrze Etnomuzykologii Akademii Muzycznej w Kijowie u Jewhena Jefremowa, natomiast w latach 2014, 2017 i 2020 stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – ostatni projekt dotyczył muzyki Powiśla Kieleckiego.

Od 2011 roku prowadzi liczne warsztaty muzyczne i potańcówki w Polsce, na Litwie, Ukrainie i w Rosji. Od 2011 jest kuratorką i uczestniczką koncertów na Festiwalu Wszystkie Mazurki Świata. Wystąpiła w roli prowadzącej w programach „Szlakiem Kolberga” (TVP, 2014) i „Dzika Muzyka” (TVP, 2015).

Współtworzy duet Maniucha i Ksawery (pierwsze miejsce na I Turnieju Muzyków Prawdziwych – Szczecin, 2015; Nagroda Specjalna im. Czesława Niemena na Festiwalu Folkowym Polskiego Radia „Nowa Tradycja”, 2016; Targi Muzyki Świata „Womex”, 2017; Folkowy Fonogram Roku, 2017), kapelę Tęgie Chłopy, gdzie gra na tubie, Niewte (Folk Progressive; Moskwa, 2015), Dziczka (Wilno, 2006; Kijów, 2010; Kaliningrad, 2011; Filharmonia im. Mieczysława Karłowicza w Szczenicie, 2019), Z lasu, Powiślaki (WMŚ, Jarmark Jagielloński, 2017) i Zespół Wokalny Gęba (Huddersfield, 2017). Stale współpracuje z Assafem Talmudim (Levontine, 2013; Festiwal Kultury Żydowskiej – Kraków, 2014; Tmuna – Tel Aviv, 2016; Jerusalem Theatre, 2017; Thing of Things – Tokio, 2018; Dom Kereta, 2019). W cyklu „Artyści w domu” opublikowała piosenkę „Smutna Maniuszka” – pierwszą z cyklu, który powstaje we współpracy z Marcinem Wichą (Culture.pl, 2020).

Występowała z Wacławem Zimplem (Arsenał i Dragon – Poznań, 2009; Polskie Radio, 2020), Zespołem Międzynarodowej Szkoły Muzyki Tradycyjnej (Brave Festival – Wrocław, 2009), Zofią Bernad (Umlaut Festival – Paryż, 2011), Prusinowski Kompania (Festiwal Wszystkie Mazurki Świata, koncert z udziałem Janusza Olejniczaka i Tomasza Stańki, 2012; Francja, Luksemburg, 2013; Izmir, 2014), Adamem Strugiem (Polskie Radio, 2012), Warszawą Wschodnią (Moskwa, 2013), Sergiejem i Moniką Petryczenko (Pieśni Naszych Korzeni – Jarosław, 2013), Ilyą Saytanovem (Eshkolot – Petersburg, 2016), Shayem Tsabarim i Rafaelem Roginskim (Piyut Festival – Jerozolima, 2017), Odpoczno (Łódź, Puławy, 2018), Haiku (Wodna Masa Krytyczna – Kraków, 2018), DJ Lenarem (Stacja Falenica, 2018), Seigo Matsungą i Miwą Yonashinaro (IMA Songlines – Yakushima, Okinawa, Tokio, Kioto, 2018).

Wykonywała utwory Bogusława Schaeffera („Skowyt” Ginsberga – Ad Libitum, 2008), Aleksandra Kościowa („Gorzkie żale” – Munheim, 2010; „Lithaniae” – Lublin, 2012), Iannisa Xenakisa („À Hélène” – Teatr Nowy w Warszawie, 2017), Zbigniewa Karkowskiego („Encumbrance” – Huddersfield, 2017), Zygmunta Krauzego i Agnieszki Stulgińskiej wraz z Hashtag Ensemble i Radical Polish Ansambl („Ustroje” – Sacrum Profanum, 2018). Wcieliła się w postać Energumenusa w „Diabelskich skrzypcach” Michała Brzozowego, Cezarego Duchnowskiego i Maćka Filipczuka (KODY, 2020).

Tworzy muzykę teatralną i filmową. Jest performerką i autorką muzyki do spektaklu „Malina” Marty Malikowskiej (2018). Gra w „Dziadach polsko-japońskich” Jadwigi Rodowicz (2018), ułożyła muzykę do „Baśni cygańskich” Tomasza Cyza (2017), śpiewała w „Ożenku” Iwana Wyrypajewa (2016). Podróżowała po świecie ze spektaklem „Tu mówi chór” Marty Górnickiej (Niemcy, Francja, Ukraina, Indie, Japonia, 2010–2013), jest absolwentką Akademii Praktyk Teatralnych „Gardzienice”, wystąpiła w spektaklu „Ifigenia w A…”, m.in. w Norwegii, Grecji, Nowym Jorku (2005–2010).

Nagrała muzykę do filmów „Tonia i jej dzieci” (2011) oraz „Ojciec i syn” (2013) Marcela Łozińskiego, a także „Powroty Agnieszki H.” Krystyny Krauze i Jacka Petryckiego (2013). W filmie „Wołyń” Wojciecha Smarzowskiego przygotowała i zrealizowała rekonstrukcję muzyczno-obrzędową wesela (2015). Nagrywa muzykę do słuchowisk i Teatru Polskiego Radia – współpraca z Agnieszką Glińską („Czechow w Starym” 2020) i Dariuszem Błaszczykiem („Wesele”, 2017; „Mistrz i Małgorzata”, 2019; „Zbrodnia i kara”, 2020).

Prowadzi chór w Wielokulturowym Liceum Humanistycznym w Warszawie. Co roku przygotowuje młodzież do odśpiewania żydowskich pieśni rewolucyjnych podczas obchodów rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim. Jest członkinią Asylum Arts – Global Network for Jewish Culture.

powrót do listy drukuj