nagroda honorowa —
Jan „Ptaszyn” Wróblewski
Ur. 1936 w Kaliszu, muzyk jazzowy (saksofony tenorowy i barytonowy), kompozytor, aranżer, leader, publicysta, autor programów radiowych i telewizyjnych.
Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w Kaliszu w klasie klarnetu i fortepianu. Po maturze przeniósł się do Poznania i podjął studia na Wydziale Mechanizacji Rolnictwa na Politechnice Poznańskiej. W tym okresie rozpoczął karierę artystyczną – od 1954 roku prowadził w Poznaniu studenckie zespoły taneczne, grając w nich na fortepianie i klarnecie.
Na scenie jazzowej zadebiutował dwa lata później, w 1956 roku na I Festiwalu Jazzowym w Sopocie, występując z Sekstetem Krzysztofa Komedy. Z zespołem tym jako klarnecista i saksofonista grał do końca jego istnienia, tj. do 1957. Napisał dla niego swoje pierwsze kompozycje. W 1958 roku na festiwalu Jazz 58 w Warszawie zaprezentował pierwszą w historii kompozycję jazzową wykorzystującą polski folklor – Bandoska in blue. Latem 1958 roku został wybrany, jako reprezentant Polski, do orkiestry International Newport Band, stworzonej przez amerykańskiego promotora jazzu – George'a Weina, z którą wystąpił na festiwalu jazzowym w Newport (Stany Zjednoczone). Tego samego roku związał się z zespołem Jazz Believers, a następnie z grupą Andrzeja Kurylewicza – Moderniści. Współpracował także z radiowym zespołem rozrywkowym Jerzego Miliana, All Stars Swingtetem Jerzego Matuszkiewicza, z Poznańską Piętnastką Radiową kierowaną przez Zygmunta Mahlika. W tym okresie prowadził też własne zespoły: Kwintet Poznański (1958-59), Jazz Outsiders (1960-61), Polish Jazz Quartet (1963-66), Studio Jazzowe Polskiego Radia (1968-78) oraz Stowarzyszenie Popierania Prawdziwej Twórczości „Chałturnik” (1970-77). W 1973 roku, wspólnie z Wojciechem Karolakiem, utworzył zespół Mainstream (1973-77), a potem znany Kwartet (1978-84).
Zajmował się również promocją młodych artystów. Od 1982 prowadził zajęcia podczas Warsztatów Muzycznych w Chodzieży. Kierowana przez niego grupa muzyków w składzie: Jerzy Głód, Jacek Niedziela, Robert Majewski (oraz gościnnie Henryk Miśkiewicz) wkrótce potem zadebiutowała z sukcesem jako zespół The New Presentation. W kolejnych latach w podobny sposób powstało kilka następnych formacji, w których występowali m.in.: Kuba Stankiewicz, Darek Oleszkiewicz, Kazimierz Jonkisz, Bogdan Hołownia.
Pod koniec lat 80. podjął współpracę z Jarosławem Śmietaną, która zaowocowała powołaniem grupy Sounds, następnie Symphonic Sound, później – Polish All Stars. Wraz z Henrykiem Majewskim grał natomiast w zespole S. O. S. (Sitwa Ogromnie Swingujących). Koncertował m.in. na Węgrzech, w Jugosławii, we Francji, Belgii, Danii, Niemczech, Holandii, Hiszpanii, Indiach i Stanach Zjednoczonych. Obecnie prowadzi własny Kwartet (początkowo znany jako Czwartet) i Sextet, a od 1993 roku – mini orkiestrę Made in Poland, w której występuje jako leader, jedyny aranżer, tenorzysta i barytonista.
Obok działalności muzyka jazzowego od lat zajmuje się kompozycją. W latach 70. napisał kilkanaście piosenek m.in. dla Andrzeja Dąbrowskiego, Ewy Bem, Łucji Prus, Maryli Rodowicz, Andrzeja Zauchy, zespołu Alibabki, m.in. Moja mama jest przy forsie, Zdzich, Rosołek, Kolega Maj, Dom w malwy malowany, Czy to ładnie leniem być, Mieć osiemnaście lat, Nieśmiałe panie śmiałych snów, Ulice wielkich miast. Dwie uzyskały główne nagrody podczas Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu – Zielono mi w 1970 roku oraz Żyj kolorowo – w 1979. W latach 60. nawiązał też współpracę jako aranżer i kompozytor z orkiestrą flamandzkiego radia w Brukseli (BRT Orchestra) kierowaną przez Etienne Verschuerena. Współpraca ta z różną intensywnością ciągnęła się aż do końca lat 80. i zaowocowała kilkudziesięcioma partyturami.
W tym czasie zaczął także komponować utwory symfoniczne. W 1967 roku na konkursie kompozytorskim w Pradze jego utwór Krzysztof Komeda's Talking to the Band otrzymał III nagrodę. W 1975 roku w Filharmonii Narodowej w Warszawie odbyła się premiera kompozycji Wariant warszawski na wielką orkiestrę symfoniczną i kwartet jazzowy w wykonaniu Tomasza Stańki, Zbigniewa Namysłowskiego, Bronisława Suchanka i Czesława Bartkowskiego. W kolejnych latach powstały m.in. Maestoso Combiato na orkiestrę i saksofon barytonowy solo, wykonywany wielokrotnie przez Henryka Miśkiewicza, orkiestrowe Czytanki muzyczne oraz zamówiony przez Wojciecha Rajskiego G-man na orkiestrę kameralną i klarnet. W 2000 roku dla Miśkiewicza jako solisty powstała Altissimonica na improwizujący saksofon altowy i wielką orkiestrę symfoniczną, której premiera miała miejsce tego samego roku w Filharmonii Wrocławskiej, a nagranie płytowe – w 2004 roku w wykonaniu Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Zbigniewa Graca. Również w Filharmonii Wrocławskiej w 2006 roku odbyło się prawykonanie koncertu na saksofon tenorowy i orkiestrę Coexistence.
Jan „Ptaszyn” Wróblewski jako aranżer współpracował w latach 80. z orkiestrami radiowymi, m.in. z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji pod dyrekcją Jana Pruszaka, z którą realizował wspomniane koncerty symfoniczne, Orkiestrą Studia S-1 i big-bandem Andrzeja Trzaskowskiego.
Dokonał wielu nagrań, a jego dyskografia obejmuje kilkanaście albumów autorskich i kilkadziesiąt płyt, w realizacji których brał udział.
Od ponad 40 lat zajmuje się też popularyzacją muzyki jazzowej. Od 1970 roku prowadzi własną audycję – Trzy kwadranse jazzu w Programie 3 Polskiego Radia. Realizował również autorskie programy telewizyjne, m.in. Jan Ptaszyn Wróblewski prezentuje.
Jan „Ptaszyn” Wróblewski jest laureatem „Złotego Saksofonu” – nagrody magazynu „Dookoła Świata” (1958), Nagrody im. Mateusza Święcickiego (1996) oraz honorowej „Złotej Tarki” (2000). Kilkakrotnie zwyciężał w ankietach magazynu „Jazz Forum” w kategorii saksofon barytonowy oraz aranżer. W 1998 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2007 – Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. W 2007 roku Akademia Fonograficzna ZPAV uhonorowała go statuetką „Złotego Fryderyka 2006” za całokształt twórczości. W roku 2012 został laureatem Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie muzyki.
W 2006 roku nakładem wydawnictwa Książka i Wiedza ukazała się książka o Janie „Ptaszynie” Wróblewskim autorstwa Jacka Wróblewskiego pt. Globtroter.
W 2016 roku obchodzi podwójny jubileusz – 80-lecia urodzin i 60-lecia pracy artystycznej.